Lepiej kochać i nie być kochanym, czy nie kochać i być kochanym?

Zapisałem ostatnio ten cytat i długo nad nim myślałem. Czy lepiej kochać, ale nie być kochanym? A może lepiej jest nie kochać, ale być przez kogoś kochanym? Jak sama odpowiedziałabyś na to pytanie?

Nowy cykl #szorty.

Ten artykuł jest pierwszym w nowym cyklu #szorty. W tym cyklu będę pisał krótkie artykuły na bardzo ważne tematy. Wiem, że czytacie mojego bloga w różnych sytuacjach i często macie na to tylko kilka minut. W tym cyklu będę starał się Was zachęcić do zastanowienia nad tematami, na które zazwyczaj nie mamy czasu.

Kochać i nie być kochanym?

Jak czujesz się w sytuacji, w której bardzo mocno kogoś kochasz, ale wiesz, że ten ktoś nie odwzajemnia Twojej miłości? Wiesz, że mogłabyś dla tej osoby zrobić niemal wszystko, ale jesteś świadoma również tego, że nie możesz spodziewać się rewanżu.

Czy znasz pary, w których miłość wypaliła się w połowie? W tych związkach najczęściej jedna strona nadal walczy o związek. Nie poddaje się mimo tego, że druga strona zadaje jej najboleśniejszą ranę – obojętność.

Nie kochać i być kochanym?

On mów, że kocha Cię nad życie. Obiecuje, że zrobiłby dla Ciebie wszystko. Jesteś jego Światem. Nikogo nie kochał wcześniej tak, jak kocha Ciebie. A Ty zupełnie nic nie czujesz. Jesteś pusta w środku jak wydmuszka.

Nie potrafisz już nawet udawać, że odwzajemniasz jego uczucie. Coś się w Tobie wypaliło, coś zniknęło, a Ty boisz się, że nigdy już tego nie odzyskasz. To Twój wewnętrzny dramat, o którym tak naprawdę nie potrafisz nikomu opowiedzieć.

Bo jak można wytłumaczyć komuś własne emocje? A co gorsza, jak można wytłumaczyć ich brak? Jego miłość rani Cię, bo stale Ci przypomina o tym, że sama nie potrafisz kochać. Nie wiesz czy chodzi o to, że nie potrafisz pokochać Jego, czy w ogóle nie potrafisz kochać?

Twój osobisty dylemat.

Pytanie, które jest sensem tego artykułu, pochodzi prawdopodobnie od Wojciecha Eichelbergera, wybitnego polskiego psychologa i psychoterapeuty. Nie wiem jak odpowiedziałby na nie Pan Wojciech, jednak ja jestem pewien, że odpowiedź może być tylko jedna.

Wydaje mi się, że lepiej kochać i nie być kochanym, niż nie kochać i być kochanym. Bo kiedy dajesz komuś całą siebie, kiedy obdarzasz kogoś miłością, zawsze masz nadzieję, że coś z tego będzie. Miłość jest najlepszą motywacją, choćby nawet była niespełniona.

Jednak kiedy czujesz, że ktoś kocha Cię ponad własne życie, a Ty zupełnie niczego do niego nie czujesz, to jest to Twoja osobista tragedia. Ta pustka musi być przerażająca. Ktoś darzy Cię prawdziwym uczuciem, a Ty nie potrafisz tego odwzajemnić.

Kiedy nie kochasz, ale jesteś kochana, Twoje życie może być naprawdę trudne. Oczywiście możesz teraz przypominać sobie patologiczne związki, w których to mężczyzna jest zupełnie obojętny i dobrze mu się z tym żyje. Wszystko dostaje podane pod nos, a sam nie musi się starać. Jednak nie chcę pisać tu o tego typu patologicznych związkach.

Kiedy zdajesz sobie sprawę, że nie potrafisz kochać, Twoje życie zamienia się w koszmar. Brakuje Ci tego, co jest potrzebne do życia jak powietrze. Miłości nie da się udawać, bo bardzo szybko zmienia się to udawanie w lekceważenie i złość. Miłość jest darem, którego wiele osób nie docenia.

Pytanie?

A Ty jak myślisz? Czy lepiej kochać i nie być kochanym, czy nie kochać i być kochanym? Jaka byłaby Twoja odpowiedź na to pytanie?

Był to pierwszy artykuł w nowej serii #szorty – krótkie artykuły na ważne tematy. Daj znać w komentarzu, czy ten cykl Ci się podoba.

Pozdrawiam,

Patryk Wójcik – psycholog.


Zapraszam Cię również na mojego Facebooka: Psychologia, związki i rozwój osobisty. Znajdziesz tam sporo inspiracji na temat psychologii i związków.

Potrzebujesz wsparcia? Umów się na BEZPŁATNĄ KONSULTACJĘ

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ:

Dlaczego tak bardzo boimy się samotności?

Czy w dzisiejszym świecie samotność jest jeszcze dla kogoś problemem? Przecież nowoczesne technologie umożliwiają nam niemal natychmiastowy kontakt z każdą osobą na świecie. Czy nie jest tak, że mamy coraz większe poczucie więzi z innymi ludźmi? Dlaczego więc tak...

Kiedy ON mówi, że kocha, a tak naprawdę znaczy to coś innego.

Czy wszyscy mężczyźni kłamią? Czy używają ważnych słów tylko po to, aby osiągnąć swój cel? Czy świat jest pełen tchórzy, którzy nie potrafią powiedzieć Ci prosto w oczy, że wasz związek nie ma przyszłości? Porozmawiajmy o osobach, dla których miłość nie znaczy zbyt...

Jestem Ania i jestem Perfekcjonistką – Czy można tak żyć? Odc. 1

Cześć, mam na imię Ania i jestem perfekcjonistką. Powtarzam to zdanie w swojej głowie już od kilku dni. Jednak jeszcze ani razu nie odważyła się go wypowiedzieć nagłos. To wszystko stałoby się zbyt realne. Wiem, że dłużej moje życie nie może wyglądać w ten sposób....

3 umiejętności, które wzmocnią Twoją psychikę. Warto o nie zadbać jeszcze w tym miesiącu.

Każdy z nas miewa słabsze chwile. Wątpimy wtedy w siebie i cel naszych działań. Widzimy świat w czarno-białych barwach. Jednak niektórzy z nas dużo szybciej potrafią się z tego stanu otrząsnąć. Potrafią szybciej podnieść się po porażce, a kryzysy są dla nich momentami...

Nie pozwól, aby ONI odebrali Ci radość z życia! Jak się przed tym bronić?

Budzisz się chwile przed budzikiem. Wstajesz pełna energii. Czujesz w kościach, że to będzie dobry dzień. Patrzysz w lustro i się do siebie uśmiechasz. Rozpiera Cię pozytywna energia. Wchodzisz z werwą do biura i nagle BUM. Trafiasz na ścianę negatywnych emocji....

11 komentarzy

  1. esperanza

    Cykl bomba
    Osobiście uważam, że lepiej kochać i nie być kochanym niż odwrotnie. Sama miałam „przyjemność” przeżyć oba przypadki i jednak ten pierwszy był jak dla mnie „lepszy”. Jestem zdecydowanie za wrazliwa i faceta, który mówi, że mnie kocha i żebym Mu dała 1% szansy A o resztę się postara, jest mi po prostu żal.

    Odpowiedz
    • Patryk Wójcik

      Dziękuję za miłe słowa:)

      A Twój komentarz fajnie uzupełnia artykuł!

      Odpowiedz
  2. Anna Maria

    Jeśli ktoś nas kocha a my nie odwazajemniamy znaczy że nie trafia w nasz świat nie ma powodu by robić sobie z tego wyrzuty natomiast gdy kochamy ale bez wzajemności sami musimy siboe odpowiedzieć dlaczego właśnie taką osobę wybieramy, ludzie szukają spelnienia a wpatrywanie się w kogoś z nadzieją odwazajemnienia przy jednoczesnej świadomości że to nie możliwe jest wypalające. A jeśli idzie o odpowiedź na dylemat to lepiej rozważnie lokować uczucia i szanować siebie bo nade wszystko warto kochać i być kochanym.

    Odpowiedz
  3. Anka

    Uważam, że dramaty są w obu sytuacjach. Doświadczyłam pierwszej, tkwię w drugiej. Kochać i być nie kochanym: Młodzieńcza szaleńcza miłość, której podporządkowałam całe swoje życie, sprzeniewierzyłam wszystkie ideały, zero zgodności, wspólnych poglądów, dyskusji, przyjaźni. Czysta esencja wręcz uzależnienie byle by być z tą osobą. Skończona jak zwykle dramatem, bynajmniej nie z mojej strony stała się motorem do drugiego związku: porozumienia dusz, wspólnych pasji i rozmów i ogromniej miłości ze strony męża. I niestety to też jest dramat, może nie tak drastyczny jak w pierwszej sytuacji, bo nie mogę się zmusić do namiętności, nie mogę wykrzesać z siebie więcej niż przywiązanie, przyjaźń, ale nie skończę tego związku bo wiem, że na to nie zasługuję i musi nas kochać za nas oboje. P.s. Nigdy na ten temat z mężem nie rozmawiałam, lecz nie raz w dyskusji żuci mi gorzko, że on wie że ja go nie Kocham. Saa przed sobą nawet nie potrafię tego głośno powiedzieć, bo czym jest w końcu miłość? Czy związek opierający się na przyjaźni, zgodzie i wspólnym patrzeniu jest zły? Czy brak namiętności z jednej strony jest podstawą do jego zakończenia? W imię czego Harlekinowskich Ideałów? Więc odpowiadając: nie wiem bo całe życie mam wewnętrzną walkę i obie sytuacje są do kitu.

    Odpowiedz
  4. Michał

    Czy można kochać, nie będąc kochanym? Można. Można codziennie myśleć o tej osobie, można projektować wspólną przyszłość i jednocześnie mieć świadomość, że ta druga osoba nie odegra w naszym życiu znaczącej roli. Będzie to tylko iluzja miłości, mocno zapętlonej i wyłącznie jednostronnej. Osoba, którą obdarzamy miłością wcale nie musi mieć wyrzutów sumienia. Po prostu nie kocha, to nie znaczy, że nie pokocha innej osoby.
    W literaturze nieszczęśliwa miłość to (zazwyczaj) nieodwzajemnione uczucie. Nie spotkałem się z osobą na tyle empatyczną, która miałaby do siebie pretensje o to, że nie potrafi odwzajemnić miłości.

    Odpowiedz
    • Zzz

      Ja jestem przykładem takiej osoby, której serce się kraja, ze nie potrafi odwzajemnić miłości. Nikomu tego nie życzę 🙁

      Odpowiedz
    • Anna

      „Nie spotkałem się z osobą na tyle empatyczną, która miałaby do siebie pretensje o to, że nie potrafi odwzajemnić miłości.” -więc witaj przyjacielu

      Odpowiedz
  5. ANA-MARIE

    hm..należałoby sobie odpowiedzieć na pytanie o miłość samą w sobie. Prawda jest taka że nawet najbardziej zatwardziałe serce zmięknie jeśli ta druga strona nie będzie chciała niczego forsować . Na ogół powodem całego dramatu jest oczekiwanie na wzajemność co sprawia że człowiek który chce być kochany jawi się jak głodne dziecko co za jednym zamachem powoduje falę litości,gniewu i poczucia winy. Trudno wtedy o miłość bo czujemy się przygnieceni. Zupełnie jednak zmienia się sens i opcja uczuciowa gdy widzimy że ta druga strona robi coś w naszym kierunku ale nie dlatego byśmy zaczęli ją kochać ale dlatego że jej samej dawanie nam czegoś od siebie sprawia przyjemność zwyczajnie stajemy się dla tej osoby pomocą w cieszeniu się życiem już samo to inaczej działa. Jasne każdy może stwierdzić że łatwiej powiedzieć niż zrobić tyle że to właśnie od robienia zależy wszystko wbrew pozorom i wielu teoriom miłość jest prawdziwa tylko wtedy gdy daje wolność. Czy lepiej kochać i nie być kochanym? Jeśli kochasz prawdziwie nie ma szans byś został bez odpowiedzi. Czy lepiej być kochanym a nie kochać ? Pogadaj w tedy z drugą stroną i daj jej wskazówki jak może do Twojego świata trafić jeśli wciąż nic nie czujesz bądż szczery ze sobą i drugą stroną

    Odpowiedz
  6. Zu

    Mam 20 lat i ten sam problem, przyjaźniliśmy się 5 lat, on zawsze chciał czegoś więcej, zakochany jest we mnie na zabowj, byl by gotowy zrobić dla mnie wrzutami, a im bardziej mówi mi ile dla niego znaczę tym bardziej mnie to boli i meczy. Jednak zdecydowałam, ze spróbuje. Jak patrzę na to z perspektywy czasu to impulsem była obawa, ze stracę przyjaciela, ale niestety nic więcej. Teraz wiem, że na dłuższa metę to się po prostu nie uda, a odchodząc teraz zranię go jeszcze mocniej, a już na pewno stracę przyjaźń. Tylko czy można coś robić na sile, wbrew sobie? Czy jest szansa, ze kiedyś odwzajemnię jego uczucie?

    Odpowiedz
    • Patryk Wójcik

      Szansa jest zawsze, ale jak sama napisałaś, nic nie uda się na siłę. Możliwe, że w inny sposób podchodzicie do miłości. Możliwe, że z biegiem czasu się do siebie zbliżycie. Ale jest również możliwe, że to się nie uda i się rozstaniecie. Trudno powiedzieć.

      Odpowiedz
  7. Anna

    Jako psychoterapeuta,poeta/pisarz i osoba extremalnie HSP odpowiadam że lepiej kochać, ale jako jasnowidz i medium pozostaję wciąż w żałobie po tych którzy umrą i którzy już umarli,i odpowiem-lepiej nie kochać i być kochanym. Jako HSP wciąż mam wyrzuty sumienia ale zbyt się boję że stracę ukochanego by móc go kochać i przyzwyczaić się,oczywiście jako psychoterapeuta wiem że to błędne koło i wiem jak to nazwać ale wiedza książkowa jest niczym w porównaniu z życiem. Straciłam 2 osoby które kochałam,podniosłam się ze śmierci jednej,ale nie wstałam gdy uderzyła druga. Po śmierci tych ludzi uaktywniła mi się zdolność jasnowidzenia,zaczęłam pomagać ludziom prywatnym,teraz ponieważ potwierdziło się to co mówiłam pomagam też policji szukać zaginionych. Czuję się stara pomimo że mam 34 lata, po odpowiedź pojechałam do Indii, mnisi Buddyjscy z 2 niezależnych od siebie klasztorów twierdzą że jestem bardzo starą duszą, wierzą w reinkarnację (ja jestem Chrześcijanką) prosili bym wybrała 1 rzecz z pośród 12,wybrałam podobno dobrze,rzeczy należały do jakiegoś Cultrim Gjaco (podobno dalajlama z 1830 roku) wiedziałam też o znamieniu które miał a które było jak sie potem dowiedziałam opisane w ich kronice,tłumaczyłam że jestem jasnowidzem dlatego czasem widzę,czasem mam przebłyski tego co było lub opcji tego co może się stać, uwierzyli ale i tak twierdzą swoje,nazwali mnie Bodhisattwa ,wróciłam do Polski dokończyć kurs Opiekunek dziecięcych ale mnisi w ciągu 2 mscy mojego pobytu w Polsce napisali 3 listy i 10 maili,ale że dostałam zaproszenie do Dharamsali więc pojadę skoro płacą za bilet (choć szczerze,czuję że powinnam tam jechać). Miłość,ja zawsze twierdziłam że współczucie jest drogą do zrozumienia a ta prowadzi do prawdziwej miłości. Kocham,ale kocham wszystkich nie jednostkę, zawsze tak miałam,przekładałam dobro większości nad dobro rodziny, zamiast być na Wigilii z rodzicami byłam na Wigilii w ciągu dnia z chorymi w szpitalach psychiatrycznych a wieczorem z bezdomnymi na Wigilii dla biednych,czułam radość. Co do kochania-co będzie gdy sie zakocham a on odejdzie, idea mnie nie zdradzi,człowiek tak,a to złamie mi serce. Jeśli on będzie mnie kochał (jak Jorah kochał Daenerys w „Grze o tron”) to ja może nie będę go kochać ale nigdy go nie zdradzę i nie zostawię,różnica wieku nie jest ważna,pozostanę lojalna (jestem specyficzną osobą,nie widzę wieku osoby tylko jej osobowość,dosłownie). Może najpierw powinniśmy zadać pytanie czym wgle jest miłość. Miłość się nie rodzi,ją się tworzy,jest równie stara co nienawiśc ale nienawiść się rodzi sama,nad miłością należy pracować. Artykuł bardzo mi się podobał,był pouczający.

    Odpowiedz

Funkcja trackback/Funkcja pingback

  1. Dlaczego ranimy tak mocno tych, których tak bardzo kochamy? - […] Często zastanawiamy się, czy w naszym związku oboje tak samo mocno się kochamy. Nasze konflikty biorą się właśnie z…

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Share This